UCLA istraživači su identifikovali molekularnu oznaku samoćeVeć je poznato da socijalno okruženje može utjecati na zdravlje, posebno za one koji su socijalno izolovani, tj. usamljene osobe pate od većeg mortaliteta, za razliku od osoba koje nisu usamljene. Sada u prvoj studiji ove vrste objavljenoj u magazinu Genome Biology, UCLA istraživaći su identifikovali zasebni uzorak ekspresije gena u imunim ćelijama kod kojih je prisutan veći nivo hronične usamljenosti. Ovo otkriće pokazuje da je osjećaj socijalne izolacije povezan sa promjenama aktivnosti gena koje dovode do upale, to je prvi odgovor imunog sistema. Studija promovira molekularni okvir za razumjevanje, zašto su socijalni faktori povezani sa povećanim rizikom srčanih oboljevanja, virusnim infekcijama ili rakom.
Imajući u vidu prijašnja vjerovanja da usamljeni ljudi pate od većeg nivoa mortaliteta, za razliku od osoba koje nisu usamljene, istraživači sada pokušavaju da odrede da li je rizik rezultat smanjenih socijalnih izvora, kao npr. fizičke ili ekonomske pomoći ili je rezultat biološkog utjecaja socijalne izolacije na funkcije ljudskog tjela. “Ova studija pokazuje da biološki utjecaji socijalne izolacije dopiru do nekih od najvažnijih unutrašnjih procesa aktivacije gena,” kaže Steve Cole, vanredni profesor medicine na odjeljenju Hematologije-Onkologije na fakultetu 'David Geffen School of Medicine', i član 'UCLA Cousins Center' za Psihoneuroimunologiju.
“Otkrili smo da su promjene u imunim ćelijama ekspresije gena specifično povezane sa subjektivnim iskustvom u socijalnoj udaljenosti,” kaže Cole, koji je također član centra za rak, 'Jonsson Comprehensive Cancer Center'. “Razlike koje smo posmatrali su bile nezavisne od nekih drugih faktora rizika kao npr. zdravlja, godina, težine i upotrebe lijekova. Promjene su čak nezavisne od objektivne veličine lične socijane mreže.”
Cole i saradnici sa UCLA-e i Univerziteta u Čikagu koristili su DNA mikropovršine da bi pregledali aktivnosti svih poznatih ljudskih gena u bijelim krvnim zrncima 14 osoba u studiji 'The Chicago Health, Aging, i Social Relations Study'. Kod šest učesnika rezultat je iznosio 15% na vrhu UCLA-eove skale usamljenosti, rasprostranjena varijabla samoće koja je razvijena u sedamdesetim; a kod drugih osoba je iznosila 15% u donjoj razini. Istraživači su pronašli 209 transkripta gena (prvi korak u stvaranju proteina) koji su različito izraženi između dvije grupe, sa 78 iznad i 131 ispod. “Leukociti (bijela krvna zrnca) ekspresije gena počeli su da djeluju izmjenjeno u hroničnoj usamljenosti kod osoba,” kaže Cole.
Kod usamljenih osoba je prisutna viša ekspresija gena, uključujući mnoga djelovanja u imunološkom sistemu aktivitacije i upala. Ali nekoliko drugih gena koji su bili ispod ekspresije, uključujući one koji su djelovali u antivirusnim odgovorima i antitjelima “Ova otkrića pokazuju molekularne ciljeve za naša nastojanja da spriječimo štetne efekte zdravlja i socijalne izolacije,” kaže Cole.
“Mi smo otkrili da ono što je važno u razinama ekspresije gena nije koliko ljudi znamo, nego s koliko ljudi smo bliski.” On kaže da u budućnosti traskript otiska prsta koji mi indentifikujemo može postati koristan kao ‘biomarker’ za intrvencije monitorskog dizajna da bi reducirao utjecaj samoće na zdravlje.
