Dva britanska istraživača suprostavila su se konvencionalnom konceptu historijskog razvoja matematike, s obzirom da su u mjesecu junu objavili vijest o tome da imaju dokaze da je beskonačni niz, jedan od glavnih koncepata diferencijalnog računa, razvio indijski matematičar još u 14 stoljeću.
Oni također vjeruju da mogu detaljno objasniti i pokazati kako su ovi zapisi došli do Isaaca Newtona i Gottfrieda Wilhelma Leibniza kojima se pripisije otkriće diferencijalnog računa i to 250 godina kasnije.
“Zapisi su nešto drugačiji, ali ih je veoma lako prepoznati onako kako ih mi danas razumijemo,“ kaže historičar na području matematike, George Gheverghese Joseph sa Mančesterskog Univerziteta, koji je zajedno sa Dennisom Almeida-om sa Univerziteta u Ekseteru radio na ovom istraživanju.
Historičari već odavno poznaju radove matematičara iz Kerala, a pogotovo rad Madhave i njegovih sljedbenika, ali Joseph kaže da do sada niko nije potvrdio kako su ovi radovi utjecali na matematičare kao što su Newton i Leibniz.
Joseph i Almeida proveli su tri godine na proučavanju drevnih indijskih tekstova i vatikanske arhive što ih je dovelo do zaključka da su jezuitski svećenici bili ti koji su prenijeli naučna saznanja iz Indije na tlo zapadne Europe. Sredinom 16. stoljeća, ovi svećenici su bili misionari u Indiji i tokom svog boravka su naučili lokalni jezik, što im je omogućilo da šalju detaljne izvještaje u Europu o razvoju nauke u Indiji.
